12 juli 1989
Ik reed naar Pretoria en had een intens gesprek met Theo Albrecht in Burocadia. `I may be a junior diplomat,` zei hij, `but I studied Anthropology. I do place myself into the shoes of blacks. I saw how my parents treated them. I think, you are basically a conservative, Willem, that is the generation gap between us.` Hij toonde me een memo van drie pagina`s, afkomstig van `an outside source` waarin opmerkelijke dingen over mijn komende boek werden gezegd. De source was kennelijk de militaire inlichtingendienst. Het was `didactic in nature but negative about the SADF.` Ook werd het boek beschouwd als hogelijk kritisch ten aanzien van de politieke leiders van de regerende Nationale Partij. `You speak in your book of their mental competence in a denigrating manner.` Verder wordt de NP ook als racistisch omschreven.
Dat haal je de donder, wat zijn ze dan? Het boek zou Zuid-Afrika omschrijven als `in full internal turmoil,` en, aldus de kritiek, `the writer speaks of the struggle of liberation.` Mijn benadering van de necklace-methode waarmee zwarten elkaar om zeep helpen, zou `phlegmatic` zijn. Het boek mist evenwicht. Oltmans schijnt het niet eens te zijn met dat `gematigde zwarten` worden vermoord.
Toen ik die kritiek las was ik dermate verbaasd dat ik tegen Theo zei: `Oké, we verbranden mijn boek.`

Extra informatie:
Memoires Willem Oltmans 48
Paperback / softback
300 pagina's
Met illustraties
Januari 2018
426 gram
215 x 131 x 25 mm
EAN: 9789067283373
Uitgeverij Papieren Tijger